Çok uzun yıllar önce eşimin görevi gereği Trabzonda tanımıştım Baki hocamızı.

Eşimim babası rahmetli kayınpederim kalp rahatsızlığı nedeni ile bir kaç kez hastaneye yatmış en son Baki hocamız tarafından tedavi edilmişti.

Eskiyi hatırlayanlar bilir.

Hastanede çalışan doktorların mutlaka dışarıda muayenehaneleri olurdu.

Kayınbabam, Karadeniz Teknik Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinde ayakta tedavi gördüğü için eşimde Baki hocanın muayenesi için özel muayenehanesinden randevu almıştı.

Muayenehaneye gittiğimiz günün ertesi günü Tıp Fakültesinde zaten rutin muayene günümüz vardı.

Sıra bize gelip içeri girdiğimizde Baki hocadan esaslı bir fırça yedi eşim.

Neden  buraya geldiniz, zaten yarın hastanede muayene edeceğim, paran mı çok dedi ve yarın hastaneye gel diyerek paralı muayeni red etti.

Aradan bir kaç ay geçti,

Tedavi devam ederken babam rahatsızlandı.

Akşamın 8'inde apar topar Tıp fakültesine kaldırdı.

Babamızın durumu gerçekten kritik.

Eşim haliyde ciddi anlamda tedirgin.

Baki hocaya haber verseniz diyor, ama dinleyen kim.

1 saat sonrasın da falan eşim Baki hocaya ulaşmayı başardı.

Kısa süre sonra Baki hoca hastaneye geldi.

Baki hoca gelir gelmez zaten işin rengi değişti.

Hastanenin acilinde görev yapanlara ciddi sitemler etti.

Ben o gün bu doktor çok farklı demiştim

Aradan yıllar geçti,Baki hocam İzmit'e  geldi.

Bir kaç yıl sonra bizimde tayinimiz İzmit'e çıkınca biz de İzmit'e geldik.

Bir kaç kez kendisi ile görüşme sohbet etme imkanı buldum.

Hatta 17 Ağustos 1999 Depremi sonrası yaşamlarını yitirilenlerin anısına kaleme aldığı ve imzalayarak bana hediye ettiği  “Bir Kabusa uyanmak” kitabını zaman zaman tekrar okurken hala o günleri göz yaşları içinde  anıyorum.

Prof. Dr. Baki Komsuoğlu, bugün aramızdan ayrılalı 11 yıl koca yıl olmuş.

Bu kentte çok derin hatıralar ve anılar bırakan değerli hocamızı bir kez daha rahmet ve minnetle anıyorum.